نقش کاتا به روایت سوسای اویاما قسمت اول

کلمه ی کاتا یعنی شکل یا فرم. کلمه ژاپنی کانجی معادل کاتاست که متشکل از این مشخصات می باشد : کاتا چی (KATACHI) یعنی شکل - کای یعنی کات تسوچی (TSUCHI) یعنی زمین یا خاک که از نظر ادبی می توان کاتا را به معنای شکلی که زمین را برش می دهد ترجمه کرد. هر کاتا متشکل از یک سری ضربات لگد و مشت است که در جهت های جلو ، عقب و طرفین زده می شوند. تعداد حرکات و نظم آنان بسیار ویژه است. تعادل بین فنون حمله و دفاع ، فواصل زمانی بین آنها ، مسیر و جزئیات حرکات تماما" جزو مشخصات ویژه کاتا هستند. در تمرینات کاتا ، فنون سنتی هم که سابقا" مورد استفاده قرار می گرفت ، آموخته می شوند. در کاتا تعادل ، هماهنگی ، تنفس و تمرکز رشد و گسترش می یابند. اگر تمام موارد به درستی اجراء شوند ، تمرینات کاتا فرم موثری برای تقویت هماهنگی های فکری و جسم می باشند. کاتا در بردارنده ایده (رن ما) (Renma) = تمرینات را صیقل یافته انجام دادن ، می باشند.از طریق تمرکز و تمیرن مستمر 

در ادامه مطلب دنبال بفرمائید.  با تشکر

می توان به سطح بالاتری از یادگیری دست یافت جائی که به ضمیر ناخود اگاه مربوط می شود. این همان چیزی است که (ذن بزرگ) تحت عنوان فکر آزاد مطرح می کند هرگز از خودآگاه و فکرهای معقول استفاده نمی شود - هرچیزی که یک بار به خاطر سپرده شد به صورت خود انگیز حفظ میشود.تمرین کاتای سنتی نیز راهی برای کاراته کا است که علاقه بیشتری به ریشه ها و تاریخچه کاراته و هنرهای رزمی از خود نشان می دهد. بر اساس گفته های سوسای اویاما از آنجائی که برخی از اسامی کاتاها برگرفته از نام جنگجویان مشهوراوکیناوا هستند و یا مربوط به تاریخ کهن چین می شوند ، امروزه این اسامی برای ما ان چنان معنا و مفهومی را داراا نیستند. هرچنر شاید بهتر باشد که این اسامی را به روز در آوریم. اما بایستی به حفظ سنن و آداب و رسوم نیز توجه داشت. وقتیکه معنی این اسامی سنتی برای ما ان چنان مهم باشد که به طور کلی فراموش شده باشند و در حال حاظر نیز دلیلی برای استفاده از این اسامی نباشد ، حفظ این سنتها به قیمت از دادن هدف و مقصدمان در کاراته تمام خواهد شد.کاتا ها یا همان فرم های از پیش تعیین شده ، در کیوکوشین از دو جریان فکری تعلیم و آموزش کاراته سرچشمه گرفته است. اولین جریان فکری این آموزشها به سیستم گوجوریو متعلق به چوجون میاگی به سالهای 1953 - 1883 بر می گردد وجریان دوم مربوط به سیستم شوتوکان متعلق به  گی چین فونا کوشی 1958 - 1868 می باشد.فردی که کاراته را در سال 1922 از اوکیناوا به ژاپن آورد فوناکوشی و کنوامابونی 1952-1889 ، بنیان گذار سیستمک قدرتمند شیتوریو بود. هردویانها زیر نظر استادان اوکیناوائی به نامهای (یاسوتسونه آزاتو 1906 - 1827) و (آنکا ایتسو 1915 - 1839) به تمرین پرداختند. ایتسو کاتای پینان را ابداع کرد و بعد ها فونا کوشی آن را اندکی تغییر داد. مابونی زیر نظر استاد (کامزیو هیگونا1916 - 1853) آموزش دید. بعد از اینکه چوجون میاگی توسط ریوکو آراکاکی که خود یکی از اساتید بسیار قابل احترام بود از سن 11 سالگی با هم تمری می کردند به استاد هیگونا معرفی شد ، مطالعات خود را در سن 14 سالگی زیر نظراین استاد شروع کرد. سبک گوجو شاخه ای از شوری - ریو است که خود جزو گروه مکاتب ناهاته می باشد که تا حد زیادی نیز این مکاتب تحت تاثیر سبک های جنوبی کمپو چین می باشند. استاد هیگونو مطالعه خود را برروی کمپو از سن 16سالگی آغاز کرد و در سن 22 سالگی به فوچو مرکز استان فوکین در جنوب چین ، سفر کردندو استاد در این شهر به مدت 15 سال زندگی کرد و زیر نظر مربیان سبک شائولین کمپو جنوبی  که معروف به دوزکو می باشد به تعلیم پرداخت.سبک کمپو دوژکو بر پایه فرم های 5 حیوان شائولین ، بنیاد نهاده شده است. این فرمها اساسا" به دلیل ارزش درمانی آنها توسط (ون - تو) پزشک سلسله سوم پادشاهی شکل گرفتند. مطالعات این پزشک بر روی حرکات خرس ، میمون ، آهو ، جوجهو اژدها ، پایه ریزی شده و بسیاری از هنرهای رزمی آن زمان که منشاء چینی داشتند ، شدیدا" تحت تاثیر دیدگاه های ون - تو می باشند. جنوب چین جائی که استاد هیگونا مطالعات خود را آغاز کرد منطقه ای بود با رودخانه ها مزارع برنجبزرگ ، زندگی مردم بیشتر شامل قایقرانی ، ماهیگیری و کشت آبی برنج بوده ، این فعالیت ها به نوبه خود باعث بالا رفتن توانائی قدرت بالا تنه فرد می شدند. نزاع و درگیری ها اغلب برروی  زمین های نرم و لغزنده صورت می گرفته ، لذاداشتن تعادل و هماهنگی مساله مهمی به حساب می آمد. فاصله بین دو مبارز (MA -AI) نزدیک بود ، ازاین رو هنر نبرد و مبارزه در این حالت بیشتر به سمت تمرکز بر روی ثبات و استواری تا حرکت . تحرک از این سو به آن سو و متکیبودن به حرکات دست های قوی و محکم که این حرکات بر اساس خطوط نظریه (دایره و نقطه) رشد و گسترش یافتند. کاتاها اغلب بسیار مرکب ، با ابهت و پر تحرک هستند و اجرای تکنیک های بیشتر بر روی دست ها و کتف ها متمرکز شده و دارای حرکاتی هستند که حالتهای ایستادن د آن قوی و محکم باشد در این کاتاها توجه جدی به روشهای متفاوت تنفسی شده است کاتای تنشو نمونه خوبی از این کاتاها است که متاثر از سبک جنوبی کمپو می باشد این کاتا توسط چوجون میاگی ابداعشد و کاتای سانچین توسط استاد میاگی ، هیگونا از چین آورده شده بود. اعتقاد بر این بود که نظریه نقطه و دایره را یکی از اساتید هنرهای رزمی از دوران سلسله سانگ 1279 - 960 (چنگ سنگ فنگ) مطرح ساخته است. او مدتی به تمریناتکوهستانی ، مشابه انچه که سوسای اویاما پرداخته است. و از انجا از نزدیک مشاهده حرکات منحصر به فد میمون ها و مرغان ماهیخوار و ماره پرداخت. چنگ ، سپس مکتب (و وتانگ) را به وجود آورد (نام مکتب را استاد پس از تمرینات کوهستانی شان بر آن نهادند.) دامنه نفوذ دیدگاه های این سیستم بسیار گسترده است وهمانند فرمهای 5 حیوان (ون تو) بسیاری از هنر های رزمی دیگر را که بعد ها بوجود امدند ، تحت تاثیر خود قرار داد ( مانند سبک تای چی چوان) ، (پاکوآ)و (هسینگ ای). بر خلاف تاثیراتی که مکتب جنوبی بر روی کاتاها داشتند ، سبک شوتوکانبه دلیل داشتن ریشه های محکم تر خود در شاخه شورین از سیستم شوری ته ( از منطقه شوری در اوکیناوا) عمدتا" تحت تاثیر سبک های جنوبی کمپو بوده است. فضای بسیار باز و کشیده دشتهای شمال چین ، نوعی روش زندگی را به وجود آورد که باعث داشتن پا ها و کفل های قوی در فرد می شد. مردم این سرزمین شکارچی بودند و اراضی را به صورت دیمی کشت می کردند و حمل و نقلبه وسیله خود فرد یا بر پشت اسب صورت می گرفت. کاتاهای سبک جنوبی دارای حرکات بلند همرا با تکنیک های پرشی است ، فاصله دو حریف در مبارزه (Ma -Ai) نسبتا" زیاد تر بوده و در این سبک بیشتر تکیه بر روی صحت حرکاتمی شد. دفاع و ضربات مسیری مستقیم داشتند و در مقایسه با سبک های شمالی به نظر می رسد که خشک تر باشند. با این وجود هنگامی که ضربات به صورت ماهرانه و صحیح نواخته می شد. ، بسیار قوی بودند. کاتای (سوکی نو) یکی از نمونههای بارزتاثیر گذاری سبک شمالی در این کاتا می باشد.لازم به ذکر است که ناهاته و شوری - ته و توماری - ته که از جمله سبکهای کاراته اوکیناوائی هستند در مناطقی بسیار نزدیک به یکدیگر رشد و توسعه یافتند.لذا شباهتهای موجود در این سبکها خیلی بیشتر از تفاوتهای ان ها می باشد و ظاهرا" تکنیک ها بسیار متفاوت ازهمدیگر هستنداما این امر ناشی از شدت تکیه و اهمیتی است که این سه سبک بر روی اصول مشترک و کلی با هم داشته اند. در گذشته کاتا ، اساسا" منحصر به یکمکتب بود ، اما به مرور زمان مکاتب زیاد دیگری نیز از کاتا استفاده کردند که اسامی این کاتا ها در بین این مکاتب با هم فرق داشتند. ماس اویا ما از سالهای آغازین تمربنات رزمی خود این امکان را داشته است که از اساتید هر دو جریان فکری(شمال و جنوبی) هم در ژاپن و هم در کره استفاده کند. به همین دلیل کاتاهای سبک کیوکوشین ترکیب و امیشی از هر دو جریان فکری است. به طوری که تنوع کاتاهای زیبا  کاتای قوی و قدرتی نشانه ای از این ترکیب می باشند لذا کیوکوشینکاران چه در مبارزه از فاصله نزدیک و چه از فاصله دور مشکلی ندارند و راحت کار می کنند. لگدها بسیار قدرتمند و قوی است یک کیو کوشین کار در هنگام نزدیک بودن به حریف قادر است حتی با وجود بسته بودن دستهایش از دفاع های دورانیپاهای خود استفاده کند. در کاتا های کیوکوشین ان پیوند زنده را با اساتید گذشته کاراته دریافت و از طریق همین کاتاها ست که سنت ها و آداب و رسوم این هنر اصیل ادامه پیدا کند. طبقه بندی کاتا از زبان سوسای اویاما : کاتاهای کیوکوشین براساس منبع تاثیر پذیری شان می توانند به گروه هائی دسته بندی شوند :  کاتاهای دارای ریشه شمالی (شوری ته) : کاتاهای شمال شبیه به شوتوکان می باشند زیرا هردو از یک ریشه رشد و گسترش یافته اند و تحت نظر گی چین فو نا کوشی آموزشداده شده اند. اوستاد فونا کوشی هم این قبیل کاتا ها را از چین شمالی ، شوری ریو انشعاب داده است. سبک کاراته اوکیناوا بر اساس شائولین چین می باشد. این  کاتاها ضربات و حملات بسیار قوی طرح ریزی شده اند.